21
يادآورى
از برخى احاديث و گزارش‌هاى تاريخى به دست مى‌آيد كه در عصر بنى اميه، دشمنان اهل بيت و شيعيان، براى ابراز و اعمال عداوت و خصومت نسبت به آنان اصطلاح رافضى درباره شيعه را به كار مى‌بردند، و رافضى بودن را جرمى نابخشودنى به شمار مى‌آوردند. و هر كس را رافضى مى‌ناميدند سزاوار شكنجه و قتل مى‌دانستند. در حديثى آمده است كه ابوبصير به امام باقر عليه السلام گفت:
فدايت گردم، ما را به نامى لقب داده‌اند كه زمامداران اموى به واسطه‌ى آن خون و مال و شكنجه كردن ما را مباح مى‌شمارند.
امام عليه السلام فرمودند: آن نام چيست؟ ابوبصير گفت: آن نام رافضه است...
از اين روايت نكات ذيل به دست مى‌آيد:
1 - در آن زمان شيعيان را رافضيان مى‌ناميدند.
2 - رافضى ناميدن آنان بيشتر توسط حكّام اموى انجام