47گذار نمى‌توان در لايه‌هاى پائين اجتماع انتظار معجزه داشت.
3- گسترش فرهنگ بحث و تحقيق و گفتگوى علمى از مهم‌ترين اقدام‌هاى لازم تقريبى است. در اين باره توجه به چند امر مهم ضرورى مى‌نمايد:
نخست اينكه، دائره‌ى بحث و گفتگوى آزادانه‌ى علمى تمامى موضوعات اختلافى را بدون استثناء در برمى‌گيردو هر گونه توصيه‌ى خيرخواهانه و مصلحت انديشانه براى كنار گذاشتن برخى موضوعات از دائره‌ى بحث و تحقيق با گوهر تقريب آنگونه كه تقرير شد، مغاير بوده و با آن تلقى از تقريب سازگار مى‌افتد كه آن را تمهيدى مصلحت انديشانه و ضرورت سياسى تعبير مى‌كرد. 1
دوم اينكه به رغم پذيرش ضرورت نخست به عنوان يك اصل مبنايى، باز تعيين اولويت در گفتگوهاى علمى، اصل بسيار مهمى است. بايد با توجه به تجارب گذشته‌ى تاريخ و واقعيات جارى در عرصه‌هاى حيات مسلمين به موضوعاتى بيشتر اهتمام ورزيده و موضوعاتى را هم هرچند موقتاً صرفنظر كرده و يا كمتر مجال طرح بخشيد. به طور مثال به جاى پرداختن به بحث‌هاى تاريخى و خلافت سياسى پس از پيامبر بر روى بحث محورى مرجعيت علمى و دينى اهل بيت تركيز يافته و به جاى سردكردن مطاعن خلفا از محبت و مودت اهل بيت به عنوان اصل مورد اتفاق مسلمين سخن گفته به جاى بحث از عدالت صحابه و جرح آنها سعى در گردآورى روايات مشترك صحابه و راويان ائمه‌ى اهل البيت نمود. به هر حال تقديم مباحثى كه از ارزش علمى و عملى بيشتر برخوردار بوده و تعويق بحث‌هاى حساسيت‌برانگيز و تحريك‌كننده‌ى احساسات و عواطف، عين مقتضاى حكمت و مصلحت مى‌باشد.
سوم اينكه در جهت عمل به خطاب قرآنى اُدْعُ إِلىٰ سَبِيلِ رَبِّكَ بِالْحِكْمَةِ وَ الْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ وَ جٰادِلْهُمْ بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ بايد با ابزار اخلاق و ادب و متانت و با