42 يٰا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لاٰ تَخُونُوا اللّٰهَ وَ الرَّسُولَ وَ تَخُونُوا أَمٰانٰاتِكُمْ ... ؛ ¹در مورد پذيرش توبۀ ابو لبابه نازل شد.«امّ سلمه» مى‌گويد:در سحرگاه،آن حضرت را خندان ديدم،علت خندۀ او را پرسيدم.

فرمود:ابو لبابه بخشوده شد؛امّ سلمه اين مژده را با اجازۀ پيامبر صلّى اللّه عليه و آله به او داد.به دنبال آن،مردم به سوى او هجوم آوردند تا از ستون بگشايند،ليكن ابو لبابه به آنها گفت:به كسى جز پيامبر صلّى اللّه عليه و آله اجازۀ اين كار را نمى‌دهم.

«فجاءت فاطمة[عليها السّلام]حتّى تحلّه، فقال:لا،حتّى يحلّنى رسول اللّه صلّى اللّه عليه و آله، فقال صلّى اللّه عليه و آله:إنّما فاطمة بضعة منّى»؛ «حضرت فاطمه عليها السّلام براى گشودن او آمد ولى ابو لبابه گفت:خير،بايد پيامبر صلّى اللّه عليه و آله مرا بگشايد.پيامبر صلّى اللّه عليه و آله به او فرمود:همانا فاطمه پارۀ تن من است.(يعنى اگر او تو را مى‌گشود،مانند آن بود كه من تو را گشوده‌ام.)تا آنكه پيامبر خدا صلّى اللّه عليه و آله براى اقامۀ نماز صبح از خانه بيرون شد و او را گشود.

به روايتى،پيامبر خدا صلّى اللّه عليه و آله بيشترين نوافل خود را در كنار اين ستون مى‌گزارد و پس از نماز صبح در كنار آن مى‌نشست و مستضعفان و مستمندان و كسانى كه جايگاهى جز مسجد نداشتند،گردش جمع مى‌شدند و تا طلوع آفتاب با آنان به گفتگو مى‌نشست و آياتى كه در آن شب بر وى نازل شده بود،بر ايشان تلاوت مى‌كرد.

بزرگان و ثروتمندان،از اين وضع رنجيده شده و از آن حضرت خواستند تا آنان را از دور خويش دور كند و با آنها ننشيند و در اين رابطه اين آيه شريفه نازل شد: وَ لاٰ تَطْرُدِ الَّذِينَ يَدْعُونَ رَبَّهُمْ بِالْغَدٰاةِ وَ الْعَشِيِّ يُرِيدُونَ وَجْهَهُ ... ؛ ²«و كسانى را كه صبح و شام خدا را مى‌خوانند و جز ذات پاك او هدفى ندارند،از خود دور مكن...» ³

5.استوانۀ تهجّد:

اين ستون پشت خانۀ حضرت فاطمۀ زهرا عليها السّلام در قسمت شمالى آن قرار دارد و در آنجا محراب كوچكى است كه در برابر باب جبرئيل عليه السّلام واقع است.