37بعد از حيات پيامبر خدا اين سرزمين به دست مسلمانان فتح شد.نامۀ پيشگفتۀ حضرت به جذاميان،خود يكى از نشانهها و دلايل نبوت آن بزرگوار مىباشد و اشارهاى است به اين مطلب كه اسلام آن ديار را فرا خواهد گرفت.
ارما:
(به فتح همزه و سكون راء)،چاهى است كه غزوۀ ذات الرقاع در نزديكى آن به وقوع پيوست.
اروان:
نام چاهى است در مدينۀ منوّره كه به نام«ذروان»و«ذواروان»نيز خواندهاند.حرف ذال و نيز«اوران».
اريحاء:
در حديث بخارى آمده است كه عمر يهوديان خيبر را به تيماء اريحاء كوچاند.شارح بخارى مىنويسد:تيماء و اريحاء دو جاى مشهور است در نزديكى سرزمين طئ در ساحل دريا، واقع در ابتداى راه شام از مدينه.
البته تيماء معروف است.بعد از خيبر و در مسير راه اردن واقع شده است اما اريحاء،به نظر نمىرسد كه در خاك عربستان سعودى باشد،بلكه شهرى است در فلسطين.
اريس:
چاهى است كه به آن«بئر الخاتم»نيز مىگويند؛زيرا انگشتر و خاتم پيامبر صلّى اللّه عليه و آله از دست عثمان در آن چاه افتاد.
پژوهشگران معتقدند اريس در غرب مسجد قبا،حدود 42 مترى در مسجد قديم،قرار داشته است.
ازرق:
واديى است.در حديث آمده است كه پيامبر خدا صلّى اللّه عليه و آله به واديى رسيد و پرسيد:نام اين وادى چيست؟عرض كردند:وادى ازرق...
بكرى مىنويسد:وادى ازرق يك ميل پس از امج به مكه قرار دارد.
اساف:
نام يكى از بتهاى مكّه بوده كه پيامبر خدا صلّى اللّه عليه و آله در روز فتح مكه آن را شكست.
از ابن بت همواره در كنار بتى ديگر به نام«نائله»اسم برده مىشود.
[اسبوع:
گاه بدون الف يعنى«سبوع» مىآيد؛از عدد سبع يعنى هفت گرفته شده و به«اسبوعات»جمع بسته مىشود.
اين واژه بيشتر در مورد طوافهاى هفتگانه به گرد خانۀ كعبه به كار مىرود؛ مثلا گفته مىشود:«طفت بالبيت