24روستايى است آباد،واقع در راه ميان مدينه و مكّه(همان راه هجرت)و هشتاد و پنج كيلومتر با مدينه فاصله دارد.
اثافى البرمه
:اثافى،جمع«اثفيّه»،عبارت از سه سنگى است كه زير ديگ قرار مىگيرد.«برمه»ديگ.مقصود از «اثافى البرمة»در اينجا،آن سه سنگى است كه وقتى پيامبر خدا صلّى اللّه عليه و آله به جنگ «العشيره»مىرفت،در بطحاء،ابن ازهر در زير ديگى قرار داد كه غذاى آن حضرت را در آن پختند.-«بطحاء ابن ازهر».
اثال:
(به ضمّ همزه)،ياقوت مىنويسد:اثال نام وادىاى است كه سيل آن به وادى ستاره مىريزد و همان است كه به نام قديد شهرت دارد و در وادى خيمتى امّ معبد جريان مىيابد...به همين دليل از آن نام بردم.
اثايه:
(به ضمّ همزه و فتح و كسر آن روايت شده است)،در راه پيامبر خدا صلّى اللّه عليه و آله به مكه كه با احرام رهسپار آنجا شد،از اين اسم ياد شده است...از اثايه به نامهاى آبار الاثايه و«شرف الاثايه»ياد مىشود...و امروزه ميان مسافران و بوميان به نام«شفيّه»،مصغّر«شفه» معروف است.بلادى محل آن را در سى و چهار كيلومترى بعد از مسيجيد (منصرف)تعيين كرده است.مسيجيد در راه شوسۀ مدينه به بدر قرار دارد.-نقشۀ رويثه و اثايه.
اثبه:
(به فتح همزه و ثاء)،سرزمينى است در نقيع،كه به نام غدير يا آبگيرى در آن، يعنى«غدير الاثبه»،خوانده مىشود.
اثرب:
تعبير ديگرى است از«يثرب».
اثيل:
مصغّر«اثل».پيشينيان محل آن را بين بدر و وادى الصفراء تعيين كردهاند؛ اين در حالى است كه بدر جزء وادى الصفراء مىباشد.بنابراين، ممكن است مقصودشان قريۀ«صفراء» باشد كه امروزه به نام«واسطه»معروف است و در بين راه مدينه و بدر جاى دارد.
از«اثيل»در شعر قتيله دختر نضر بن حارث كلده نام برده شده است.
پيامبر صلّى اللّه عليه و آله هنگام بازگشت از بدر نضر را به قتل رساند و دختر او شعرى در رثاى پدرش و مدح پيامبر خدا صلّى اللّه عليه و آله سرود كه بيت نخست آن اين است: