1) . آية اللّٰه بهجت: مگر در صورتى كه إزار نداشته و شلوار بپوشد كه در وجوب فديه تامّل است. (مناسك‌شيخ، ص20 و 21). آيات عظام تبريزى، خامنه‌اى، خويى، سيستانى: بنابر احتياط واجب بايد يك گوسفند بدهد.

2) . آيات عظام: تبريزى، خامنه‌اى، خويى، سيستانى: بنا بر احتياط در صورت اضطرار به پوشيدن لباس هم كفّاره دارد. آية اللّٰه خويى، آية اللّٰه سيستانى: بنابر احتياط. (مناسك، مسأله 245). آية اللّٰه مكارم: مگر اين‌كه موجب عسر و حرج شود.

3) . آيةاللّٰه خويى: فتواى معظّم له در دست نيست.

4) . آية اللّٰه بهجت: اگر يك دفعه پوشيدن صدق كند. (مستفاد از مناسك شيخ، ص20).

5) . آية اللّٰه تبريزى: در صورتى كه چند لباس بپوشد ولو از يك نوع باشد، بايد به تعداد آنها كفّاره بدهد. آية اللّٰه خامنه‌اى: اگر تعدد صدق كند براى هر مورد يك كفاره بدهد. آية اللّٰه خويى: فتواى معظّم له در دست نيست. آية اللّٰه فاضل: چنانچه چند لباس از يك نوع را يك دفعه (يعنى پشت سر هم و بدون فاصله) بپوشد، فقط يك كفّاره واجب مى‌شود. آية اللّٰه گلپايگانى، آية اللّٰه صافى: براى پوشيدن جنس دوخته در احرام عمره، يك كفّاره و در احرام حج نيز يك كفّاره كافى است. (مجمع المسائل، ج1، ص 461، - مسأله 20). آية اللّٰه مكارم: مگر اين‌كه موجب عسر و حرج شود.

6) . آية اللّٰه بهجت: بلكه مطلقاً با صدق لبس و پوشيدن على الأحوط. (مناسك شيخ، ص21). آية اللّٰه خامنه‌اى: مرد محرم نبايد چكمه و جوراب بپوشد و احتياط واجب آن است كه از پوشيدن هر چيزى كه تمام روى پا را مى‌پوشاند - مانند كفش و گيوه و امثال آن - اجتناب كند. لكن اگر لباس احرام يا پتو و امثال آن را روى پا بيندازد اشكال ندارد. آية اللّٰه تبريزى: احوط نپوشيدن هر چيزى است كه تمام پشت پا را بپوشاند. آية اللّٰه صافى، آية اللّٰه گلپايگانى: و احتياط آن است كه از پوشيدن چيزى كه قسمتى از روى پا را هم بپوشاند نيز خوددارى كند ولى بند نعلين اشكال ندارد. تذكر: از تقييد حرمت، به صدق پوشيدن، استفاده مى‌شود كه افتادن حوله احرامى و پتو روى پا هنگام خواب و غير آن، اشكال ندارد.