1) . آية اللّٰه مكارم: اين حكم واجب است.

2) . آية اللّٰه بهجت: اگر موى زير هر دو بغل خود را بكند كفّاره‌اش يك گوسفند است بنابر اقوى و در كندن موى يك طرف، سه مسكين را طعام بدهد. (مناسك، مسأله 260). آية اللّٰه سيستانى: اگر موى زير بغل را بكند حكم همين است و همچنين بنابر احتياط واجب اگر به وسيلۀ ديگرى، غير از كندن، موى آن را ازاله نمايد و اگر موى ريش يا غير آن را بكند كفارۀ آن يك مشت طعام است و اگر مُحرِم سر ديگرى را تراشيد چه محرم باشد چه غير محرم كفّاره ندارد. آية اللّٰه فاضل: سه فقير را اطعام كند. آية اللّٰه گلپايگانى: كفارۀ ازالۀ مو از زير بغل، يك گوسفند است. (مناسك عربى، ص 97 - مناسك فارسى، مسأله 397).

3) . به مسأله 421 مراجعه شود. آية اللّٰه بهجت: يك كف از طعام صدقه بدهد و ساقط شدن مو به اين سبب با عدم اطمينان‌به ساقط شدن، غير از ازالۀ غيرعمدّيه است كه فديه ندارد، اگر چه هر دو جايز است. (مناسك شيخ، ص25). آية اللّٰه تبريزى، آية اللّٰه خويى: بايد يك مشت طعام بدهد. آية اللّٰه خامنه‌اى: احتياط آن است كه به قدر يك مشت گندم يا آرد و امثال آن بدهد اگرچه وجوب اين احتياط معلوم نيست. آية اللّٰه سيستانى: خاراندن سر و بدن اشكال ندارد اگر مويى را نكند و خون خارج نشود؛ و اگر بى‌جهت محرم دست به سر و ريش خود بكشد و مويى يا بيشتر بيافتد، بايد يك مشت طعام كفّاره بدهد ولى اگر در وضو و مانند آن باشد چيزى بر او نيست. آية اللّٰه مكارم: مقصود از يك كف طعام، مقدارى غذاست.

4) . آية اللّٰه بهجت: فرقى بين كندن و ماشين كردن و نوره گذاشتن نيست، چه از سر باشد يا صورت يا مواضع ديگر. آية اللّٰه خويى: بلكه واجب است. (معتمد، ج4، ص208).

5) - آية اللّٰه بهجت: به ذيل مسأله قبل مراجعه شود. آية اللّٰه مكارم: يعنى ميان سر و صورت فرقى نيست.