229است . از اين كه مشغول تماشاى مردم شوى بپرهيز ، به خودت بپرداز و از خواستههايت ، اين باشد : «بار خدايا ! من ، بندۀ تواَم . مرا از بى بهرهترين ميهمانانت قرار مده و بر آمدنم به سوى تو از راهى دراز ، رحم كن» .
و نيز در گفتههايت اين باشد : «خدايا! اى پروردگار همۀ عبادتگاهها! از آتش [ دوزخ] رهايىام ده ، رزقم را وسعت بخش و شرّ فاسقانِ جنّ و انس را از من ، دور كن» .
و مىگويى : «خدايا ! با من به مكر و خدعه ، رفتار مكن و به تدريج ، مرا كيفر مده» .
و مىگويى : «خدايا! تو را به نيرو و بخشش و بزرگوارى و منّت و احسانت تو را مىخوانم ، اى شنواترينِ شنوندگان ، و اى بيناترينِ بينندگان ، و اى سريعترينِ حسابگران ، و اى مهربانترين مهربانان، كه بر پيامبر و دودمان او درود فرستى و با من چنين كنى ! (حاجتهايت را مىخواهى)» .
و نيز در حالى كه سرت را به آسمان بلند كردهاى ، مىگويى : «خدايا ، حاجتم به درگاه تو ، حاجتى كه اگر عطا كنى ، ردّ حاجتهاى ديگرم بىزيان است و اگر روا نكنى ، بر آوردن حاجتهاى ديگرم بى فايده است . اين است كه از تو ، رهايى از دوزخ را مىخواهم» .
و در دعاهايت اين باشد:
«خدايا! بنده و بردۀ توام . اختيارم در دست تو و اجلم بسته به علم توست . از تو مىخواهم به آنچه موجب خشنودى تو از من است ، توفيقم دهى و عبادتهايم را بپذيرى ؛ عباداتى كه به دوستت ابراهيم - كه درود خدا بر او باد - نشان دادى و به آن ، پيامبرت محمّد صلى الله عليه و آله را راهنمايى كردى» .
و در دعاهايت اين باشد : «خدايا ! مرا از آنانى قرار ده كه عملشان را پسنديدهاى و عمرشان را طولانى كردهاى و پس از مرگ ، به حيات پاكيزه ، زندهشان ساختهاى» .
و مستحبّ است شام عرفه را با بنده آزاد كردن و صدقه دادن بجويى . 1