19
وفا مىكند(1) و از بخشش خود برنمىگردد.
3 - انجام حج موجب اخلال(2) در زندگى او نباشد.
4 - مال پرداختى به تنهايى براى تمام مخارج حج يا تكميل آن كافى باشد.
5 - مال پرداختى، خمس يا زكات نباشد.
6 - مال پرداختى، غصبى نباشد.
[20] زنى كه خودش هزينۀ حج را ندارد ولى شوهرش يا پدرش يا ديگرى به وى بگويد: به حج برو، من تمام هزينۀ آن را مىپردازم، چنانچه به گفتۀ او اطمينان داشته باشد، واجب است قبول كند و به حج برود.(3) (تحريرالوسيله، ج1، ص377، م30)
[21] اگر شوهرش او را به حج مىبرد و تمام مخارج او را هم مىپردازد، واجب است به حج برود.(همان)
[22] اگر زنى، بخشى از مخارج حج را دارد و ديگرى به او بگويد بقيۀ مخارج حج را مىپردازم، چنانچه به گفتۀ وى اطمينان دارد، واجب است قبول كند و به حج برود.(همان)
[23] حجّ بَذْلى كفايت از حَجّة الاسلام مىكند؛ يعنى اگر بعد از
آيةاللّٰه تبريزى : اطمينان به وفا كردن او و برنگشتن از بخشش خود شرط نيست ولى اگر مطمئن است كه وفا نمىكند و از بخشش خود برمىگردد، حج واجب نيست.
آيةاللّٰه مكارم : يا موجب منّت و هتك او باشد.
به حواشى مسألۀ قبل مراجعه شود.