27در روايات آمده، به دست داده و به حق در اين باب كار تتبع را محققانه انجام داده است. ¹ با اينهمه، از خصوصياتى كه در روايات اماميه هست، اطلاع نداشته است؛ (و هذا من فضل ربنا).

بارى روايت مفصل حج پيغمبر را، كلينى در كافى و شيخ طوسى در تهذيب از حضرت صادق(ع) نقل نموده‌اند. مى‌دانيم كه پاره‌اى از احاديث ائمه هدى، كه حاكى از قول و فعل رسول خدا است، توسط خاندان عصمت يا بعضى صحابه به ناقل پيوسته است ولى به واسطه اعتقاد شيعه به عصمتِ ائمه و نيز به اين مناسبت كه نوعاً احاديث وارده از ائمه در مقام پاسخ به پرسش‌هاى پيروان مكتب تشيع است، نيازى به نقل واسطه‌ها و به اصطلاح سلسله سند تا راوى اصلى (صحابى) نبوده است، منتهى ائمه تصريح نموده‌اند كه احاديث ما احاديث جدّمان رسول‌اللَّه(ص) است.

پس احاديثى كه بدون سند از ائمه تا به رسول خدا(ص) نقل شود، نزد برادران اهل سنت در حكم مرسلاتى است كه به اتفاق محققان از فريقين - اگر ناقل و مرسل حديث مورد اعتماد و وثوق باشد - حجّت است و امامان شيعه، حتى از نظر رجالى‌هاى اهل سنت و نقادان حديث، در مرتبه بالايى از وثاقت‌اند. با اين حال، چون حديث مورد استشهاد ما (حديث حج‌النبى) از حضرت صادق(ع) است و بيشتر احاديث مجامع روايى شيعه نيز از آن جناب و پدر بزرگوارش حضرت باقرالعلوم(عليهما السلام) است، ما پاره‌اى از اقوال ائمه جرح و تعديل و رجاليون مهم اهل سنت را درباره آن دو بزرگوار نقل مى‌كنيم تا خدشه‌اى از نظر ارسال حديث، طبق نقل شيعه حتى براى برادران اهل سنت، باقى نماند.

خوشبختانه چنانكه بطور فشرده اشاره كرديم، حديث مزبور با اندك اختلافى در صحاح اهل سنت نيز آمده است و بنابراين نقل آن به عنوان «شاهد» ² با غمض عين از ارسال يا اسناد، مورد استناد است.