59كاشف‌الغطاء بود. پس از فراگيرى مقدمات فقه و اصول در اصفهان، براى تكميل تحصيلات خود به نجف اشرف مهاجرت كرد و نزد علما و فقهاى بزرگى، چون ميرزا حبيب‌الله رشتى، شيخ رازى نجفى و ميرزاى شيرازى درس خواند تا مجتهدى كامل و فقيهى فاضل گرديد. سپس به اصفهان بازگشت و به تدريس و ارشاد پرداخت و در شمار علما و فقهاى معروف آنجا قرار گرفت. در سال 1300ه .ق، به زهد و تقوا و سير و سلوك مشغول شد و بار ديگر به نجف بازگشت و سرانجام در ظهر روز يكشنبه، اول محرم 1308ه .ق، در نجف درگذشت و در حجره مقبره جدش صدرالدين عاملى، واقع در صحن حرم امام على(ع) دفن گرديد. 1
(تصوير شماره 36)
ميرزاى شيرازى
ميرزا محمدحسن شيرازى، فرزند ميرزا محمود خوشنويس، معروف به «ميرزاى شيرازى»، از علما و مراجع بزرگ تقليد جهان تشيع در سده سيزدهم است. او در نيمه جمادى‌الاول 1230ه .ق در شيراز متولد شد. مقدمات، حكمت، فلسفه، نجوم و علوم عقلى را در اصفهان فراگرفت. سپس به نجف رفت و در محضر شيخ مرتضى انصارى، به درجه عالى اجتهاد رسيد و مشغول تدريس گرديد. در سال 1293ه .ق، به سامرا مهاجرت نمود و تدريس را آغاز كرد. در سال 1309ه .ق كه ناصرالدين‌شاه قاجار، امتياز تنباكو را به دولت انگليس داد، وى به تحريم تنباكو و لغو قرارداد فتوا داد. اين فتوا چنان مؤثر واقع شد كه حتى همسران شاه و درباريان، قليان‌هاى خود را شكستند. اين مجتهد مبارز در شب 24 شعبان 1312ه .ق به علت بيمارى سل در سامرا، درگذشت. جنازه‌اش را به نجف اشرف بردند و در صحن شريف كنار باب طوسى، به خاك سپردند. آخوند ملا محمدكاظم خراسانى و شيخ محمدباقر اصطهباناتى و... از شاگردان وى بودند. 2
(تصوير شماره 37)
