143هنگامى كه حسن بن حسن بن امام حسن(ع) بر برادرش ابراهيم گذشت و ديد ابراهيم، مشغول علوفه دادن به شتران خويش مى‌باشد، با ناراحتى به او گفت: «آيا شترانت را علوفه مى‌دهى؛ با اينكه عبدالله بن حسن در زندان است؟» سپس به غلام ابراهيم رو كرد و گفت: «پاى‌بند شتران را باز كن». غلام به دستور حسن بن حسن، عمل كرد و پاى‌بند از پاى آنها برگشود. حسن فريادى بر آنها زد و همه شتران را رم داد تا شتران رفتند و ديگر اثرى از آنها به دست نيامد. سپس ابراهيم نزد منصور رفت و او نيز ابراهيم را در زندان هاشميه انداخت. 1
نحوه شهادت ابراهيم غَمر: درباره وفات يا شهادت ابراهيم، سه ديدگاه مطرح است:
الف) ابونصر بخارى، ابوالفرج اصفهانى و ديگران معتقدند كه ابراهيم غَمر، در زندان هاشميه در ماه ربيع‌الاول سال 145ه .ق، به شهادت رسيد و هنگام مرگ، 67 سال داشت كه در اين صورت، او در سال 78ه .ق، به دنيا آمده است. او نخستين فرد از آل حسن بود كه در زندان هاشميه، از دنيا رفت. 2 زندانيان بر جنازه او نماز خواندند و گويا در همان‌جا نيز او را دفن كردند. 3
ب) ابن‌خداع مى‌نويسد كه قبل از آنكه ابراهيم به زندان برسد، وفات يافته بود؛ زيرا لباس‌هايش را باز كرده و محمل شتر را برداشته بودند و در مسير كوفه، گرما چنان شديد بود كه بر اثر تابش آفتاب، گونه‌هاى صورتش از بين رفته بود و همان باعث شد كه قبل از رسيدن به كوفه، وفات يابد. 4
ابوالحسن عُمرى، از قول خداع مى‌نويسد: «مات قبل الكوفة بمرحلة»؛ «قبل از رسيدن