54آيا زيارتنامه و نماز كه از آغاز تا فرجامش ذكر است و حمد و ستايش خدا و شهادت به وحدانيت حق و شهادت به رسالت محمد(ص) است و يا اگر كسى على(ع) را عبد صالح خدا بخواند، شرك است؟! بايد گفت كه نه تنها شرك نيست، بلكه توحيد محض است.
ضمن اينكه شيعيان، هركجا و هر نمازى كه مىخوانند، چنانچه بخواهند نيت نماز را به زبان بياورند، مىگويند: «نماز مىخوانم قربة الى الله». در نماز زيارت نيز همينگونه نيت مىكنند و هرگز به ذهنشان هم خطور نمىكند كه العياذ بالله، «نماز مىخوانم قربةً الى صاحب القبر». و نماز را «قربةً الى الله» مىخوانند و ثواب آن را به صاحب قبر هديه مىكنند؛ همانگونه كه براى مثال، در دعاى بعد از نماز زيارت امامحسين(ع) مىگويند:
اللهم انّي صَلَيّتُ وَ رَكَعتُ وَ سَجَدتُ لك وَحْدَكَ لاشريكَ لكَ لأنّ الصَّلاة والرّكوع والسُّجودَ لايكونُ الا لك... اللَّهم وَ هاتانِ الرَّكعتانِ هَديّةٌ مِنّي الى مولاي الحسين بن علي(ع). 1
خدايا نماز خواندم و ركوع كردم و سجده كردم براى تو؛ تو يكتايى. هيچ شريكى براى تو نيست؛ زيرا هيچ نماز و ركوع و سجودى نيست؛ مگر براى تو... خداوندا! اين دو ركعت نماز را هديه نمودم به مولايم حسين بن على(ع).
گذشته از اينها، ابنتيميه كه از پيشتازان افكار ضد تشيع بوده، گفته است: «به اتفاق رؤساى مذاهب، بلكه اكثر مسلمانان، ميت، از نماز، روزه،