18به‌سوى زيارت‌شونده، تمايل و قصد كرده است. در معناى زيارت، قصد اكرام زيارت‌شونده و انس گرفتن با او نيز نهفته است. 1
يكى از راه‌هاى بزرگداشت بزرگان و صاحبان كمال، زيارت آنان است كه در حقيقت، موجب بقا و استمرار حيات علمى و معنوى آنان مى‌گردد. افزون بر اينكه عامل پيوند نسل حاضر و نسل‌هاى آينده، با نسل‌هاى گذشته و وسيله ارتباط روحى با آنان و كمالاتشان است.
زيارت، برقرار كردن ارتباط قلبى است با حجت خدا كه واسطه رساندن فيض و رحمت خدا به بندگانش مى‌باشد. زيارت، بيعت با رهبران معصوم الهى و زنده نگه‌داشتن ايثارها و شهادت آنهاست.
زيارت، اظهار علاقه و دوستى به رهبران معصوم الهى است كه خداوند به رسولش مى‌فرمايد: «بگو من از شما، پاداشى جز محبت به اهل‌بيت(عليهم السلام) نمى‌خواهم». (شورى: 23) زيارت، اعلام اين نكته است كه با شهادت اولياى خدا، نام و ياد و هدفشان، فراموش نمى‌شود.
گفتنى است زيارتگاه، مزار و محل زيارت را گويند. 2 زيارتگاه، ميعادگاه عاشقان راه ولايت است. زيارت‌نامه نيز اعلام پشتيبانى از خط رهبرى معصوم و بيزارى جستن از طاغوت و راه آنهاست.
در واقع زيارت، از عبادت‌هاى مطلوب خداى متعال و از مستحب‌هاى مؤكدى است كه دليل فقهى و عقلى دارد. واقعيت زيارت، در چهار محور خلاصه مى‌شود: