17است؛چنان‌كه خداوند در قرآن مى‌فرمايد: (وَ إِنَّهٰا لَكَبِيرَةٌ إِلاّٰ عَلَى الْخٰاشِعِينَ ) . (بقره: 45)
در اهميت نماز همين بس كه حضرت على(ع) در جنگ صفين و امام‌حسين(ع) در ظهر عاشورا، دست از جنگ كشيدند و به نماز ايستادند. آن‌گاه كه به حضرت على(ع) ايراد گرفتند كه چه هنگام نماز است؟! ايشان فرمود: «ما براى همين مى‌جنگيم؛ تا مردم اهل نماز باشند». در زيارت وارث نيز مى‌خوانيم: «اَشْهَدُ أَ نّك قَدْ أَ قَمْتَ الصَّلاةَ» ؛ «شهادت مى‌دهم كه تو نماز را برپا داشتى».
در جهان امروز كه لجام‌گسيختگى فرهنگى، به‌طور فزاينده‌اى، سلامت و امنيت اخلاقى بسيارى از جوامع را به خطر انداخته است و همه‌روزه شاهد طغيان و عصيان گروه‌هاى مختلف مردم، به‌ويژه نوجوانان و جوانانيم، كيست كه فريادرس اين مردم باشد؟! آيا چيزى جز نماز و توكل و امدادهاى غيبى خداوند، مى‌تواند ناجى اين افراد از منجلاب اين گناهان بزرگ شود و آنها را از سقوط در دره نيستى و فلاكت بازدارد؟
هيچ انسان باوجدان و متفكرى نيست كه از ابعاد و اسرار و ظرايف نماز آگاه باشد، ولى از كنار آنها بى‌اعتنا رد شود؛ مگر كسانى كه به علت غفلت و بى‌خبرى، توفيق سخن گفتن با خداوند را از خود سلب كرده باشند.
مفهوم زيارت
زيارت، ديدار كردن با قصد را گويند. در ريشه اين واژه، مفهوم ميل و گرايش نهفته است؛ گويى زيارت‌كننده، از ديگران روى‌گردانده و