47مكى حرانيه. آخرين استاد او، شرف‌الدين احمد بن نعمه مقدسى بود كه به ابن‌تيميه اجازه افتا داد. 1
با از دنيا رفتن پدر در سال 682ه .ق، ابن‌تيميه در 22 سالگى، به‌جاى پدر بر كرسى تدريس نشست. وى در نخستين جلسه درس خود، با بيان مطالب مختلف در علم تفسير، قدرت بيان و حافظه خود را به رخ كشيد و توجه بسيارى را به خود جلب كرد. كم‌كم دايره تدريس خود را به حوزه‌هاى ديگر، مانند فقه و اصول گستراند و همانند يك مجتهد، به بحث و نقد ادله نشست. اين جسارت، او را به وادى مخالفت با عقايد مسلمانان كشاند. سرانجام كار به جايى رسيد كه فتواها و نظرهاى اعتقادى‌اش مشكل‌ساز شد و برايش زندگى محنت‌بارى به وجود آورد كه در كتب تراجم ذكر شده است. او بعد از چندين مرتبه تبعيد و زندانى شدن، سرانجام در سال 728ه .ق جان سپرد. 2
ويژگى‌هاى شخصيتى ابن‌تيميه
ابن‌تيميه از شخصيت‌هايى است كه نه تنها در زمان حياتش همواره محل نزاع و جنجال بود، بلكه پس از مرگش، بسيارى از