22«خصائص» از ريشه «خصص» در معانى زير به كار رفته است:
1. يگانه و منفرد نمودن، شخصى را به امرى مختص نمودن؛ يعنى او را از ديگران يگانه و منفرد ساختن؛ 1
2. فضيلت و برترى دادن؛ 2
3. يگانه ساختن بخشى از يك شيء به چيزى كه همه در آن شريك نيستند. 3
مفهوم اصطلاحى «خصائص‌النبى(ص)»
«خصائص‌النبى(ص)» در اصطلاح شيعه
دانشمندان نامدار شيعه، اعم از فقيهان، مفسران، مورخان و سيره‌نويسان، به مسئله «خصائص‌النبى(ص)» به صورت تخصصى نپرداخته و تأليف مستقل و مبسوطى در اين زمينه نداشته‌اند؛ بلكه آنان گاهى در ضمن مسائل ديگر و گاهى نيز فقط براى بيان احكام فقهى، به شمارش و بيان كوتاهى از آن بسنده كرده‌اند. با اين حال ما پس از جست‌وجو در نوشته‌ها و بيانات عالمان شيعه، به سه تعريف دست يافتيم:
تعريف اول: «خداوند، پيامبر(ص) را به چيزهايى كه موجب ممتاز شدن او بر ساير خلق است، اختصاص داده است. آنها به چهار دسته تقسيم مى‌شوند: واجب، حرام، مباح و مكروه». 4
تعريف دوم: «بدون شك خداوند، پيامبرش را با اختصاص به آنچه بر او واجب كرده كه موجب تقرب بيشتر به خداوند است و چيزهايى كه بر او حرام