61مرقد ايشان در مصر سخن گفته است. آيت الله خويى(قدس سره)، سيد جعفر بحرالعلوم و ديگران نيز، زندگى‌نامه ايشان را نوشته‌اند. 1
7. سيد ابومحمد عبدالله بن احمد بن على بن حسن بن ابراهيم بن طباطبا علوى حسنى (م 348 ه.ق)؛ ايشان در مصر ديده از جهان فروبست. مرقد ايشان به اجابت دعا معروف است. ابن خلكان زندگى‌نامه ايشان را آورده است. 2
8. زيارتگاه زين العابدين كه در بين عامه مردم به اين نام معروف است؛ اين زيارتگاه متعلق به سر زيد بن على بن حسين(ع) است. هنگامى كه وى در كناسه كوفه به شهادت رسيد، يوسف بن عمر، سر ايشان را از تنش جدا كرد. سر زيد به نقاط مختلف برده شد و مدتى نيز بر دروازه دمشق آويخته شد. سپس هشام آن را به مدينه و از آنجا به مصر فرستاد و در مسجد جامع آنجا آويزان كرد. مردم مصر سر ايشان را ربودند و در مسجد محرس خصى به خاك سپردند. ابن سعد جوانى نسب‌شناس، در اين باره مى‌گويد:
مدفون بودن سر زيد در اين مزار صحيح است؛ زيرا كه سر ايشان در مصر گردانده شد، سپس در سال 122 ه.ق، بر روى منبر مسجد جامع آويخته شد. پس از آن فرمانده سپاهيان در روز يكشنبه، مصادف با نوزدهم ربيع‌الاول سال 525 ه.ق، آن را كشف كرد و متوجه شد كه بر روى پيشانى ايشان جاى زخمى 3 به اندازه يك درهم وجود دارد. او سر زيد را خوشبو و معطر ساخت. امروزه اين مزار معروف است و مردم، شبانه‌روز به زيارت آن مى‌روند، و به اجابت دعا نيز مشهور است.