57جوهر سكرى، بناى قبر و مسجد بانو زينب(عليها السلام) را از زبان محمد على پاشا ذكر مى‌كند 1؛ اما به صراحت نمى‌گويد كه آن زينب، دختر اميرمؤمنان(ع) است. مايه تعجب است كه چگونه شيخ جعفر النقدى، آن زينب را همان بانوى خردمند، دختر امام على(ع) به حساب آورده است. 2 به جان خود سوگند مى‌خورم كه اين اشتباهى است كه از ديد پژوهشگر تيزبين مخفى نخواهد ماند. عجيب است كه قلم استاد بزرگمان، دچار چنين اشتباهى تاريخى شده است.
گفتار پنجم: مزارهاى معروف علويان در مصر
در اينجا بد نيست تعدادى از مزارهاى معروف علويان مصر را ذكر كنيم؛ مزارهايى كه پيشينيان زيارت مى‌كردند، همچنان زيارت مى‌شوند و آيندگان نيز آنها را زيارت خواهند كرد و تاريخ‌نگاران و مزارنويسان گذشته و معاصر، آنها را بيان نموده‌اند. اين مزارها عبارت‌اند از:
1. بانو نفيسه، بنت حسن بن زيد بن حسن بن على بن ابى‌طالب (م 308ه.ق)؛ ايشان با شوهرش اسحاق مؤتمن بن جعفر صادق(ع) وارد مصر شد و در آنجا اقامت نمود تا اينكه از دنيا رفت. شوهرش مى‌خواست كه جسد وى را براى دفن در بقيع، به مدينه منتقل كند، اما مصريان از ايشان خواستند جسد آن بانو در مصر باقى بماند تا براى آنان، مايه شرف و بزرگوارى شود. در نتيجه اين خواسته مصريان، آن بانو در منزلش، يعنى همان‌جايى كه الان مقبره ايشان قرار دارد، دفن شد. مزار وى در قرافه است؛ همان مكانى كه در گذشته، به درب السباع معروف بود.
ايشان از جمله زنان نيكوكار، زاهد و با تقوا بود. زينب بنت يحيى المتوج كه