15
مقدمه
الحمد لله ربّ العالمين؛ والصّلاة والسّلام على محمّد الهادى و عترته الطيبين؛ ما دجا ليل غاسق، و زها نهار ساطع.
شكر و سپاس از آن خداوندى است كه پروردگار جهانيان است؛ درود و سلام بر محمد هدايتگر(ص) و خاندان پاكش(عليهم السلام)؛ مادامى كه تاريكى شب بر همه جا سايه افكنده و روز روشن به همه جا روشنايى مى‌بخشد [درود و سلام هميشگى بر ايشان باد].
از چند سال پيش - كه مدتش كمتر از پنج سال نيست - انديشه تحقيق درباره مزار عقيله خاندان وحى و نبوت و دنباله‌رو پاره تن نبى اعظم(ص)، فاطمه زهرا(عليها السلام) و تربيت‌يافته خاندان رسالت و ولايت، زينب كبرى(عليها السلام)، دختر اميرمؤمنان على بن ابى‌طالب(ع) به ذهنم رسيد.
هنگامى كه در تأليف كتابم درباره زندگينامه آن حضرت(عليها السلام)، (كه حجم آن حدود پانصد صفحه و به زبان اردو بود) 1 به موضوع مزار ايشان رسيدم، خود را در مقابل دامى هولناك از نظريات پراكنده و آراى ضد و نقيض يافتم؛ به‌گونه‌اى كه پژوهشگر به سختى مى‌توانست به يك نتيجه‌گيرى مثبت، مفيد و حاصل از يك بررسى دقيق