11
عمره مفرده يا مبتوله
محمد على مقدادى
ميقات حج، شماره22، پاييز 1386ه .ش
نوشتار حاضر، درباره عمره مفرده (مبتوله) است. نويسنده، عمره را به دو قسم تمتع و مفرده، تقسيم كرده، سپس به معناى لغوى مبتوله پرداخته و آن را همان عمره مفرده دانسته است كه به تنهايى و بدون حج، انجام مى‌شود. نگارنده در ادامه، به مشتركات و متمايزات اين دو نوع عمره پرداخته و به پنج تفاوت ميان آن دو اشاره كرده است.
عمره در قرآن و روايات، مباحث بعدى مقاله را تشكيل مى‌دهند. نگارنده سپس به عمره در كلام فقها پرداخته و وجوب يا استحباب آن را در كلام فقهاى شيعه و اهل سنت، بررسى كرده است. مشهور ميان فقهاى اماميه، عدم وجوب فى نفسه عمره مفرده است؛ البته برخى قائل به وجوب آن هستند. در ميان فقهاى اهل سنت، در وجوب يا عدم وجوب عمره مفرده، اختلاف است.
ميقات عمره مبتوله، ايام عمره مبتوله و وقت فضيلت آن، مباحث بعدى نوشتار حاضر است. انجام عمره مفرده زمان خاصى ندارد و در تمام ايام سال، مى‌توان آن را به‌جا آورد؛ ولى از ديدگاه فقهاى شيعه، افضل اوقات آن، ماه رجب است.
عمره، زيارت خانه خدا و از شكوهمندترين مراسم و اعمالى است كه همه ساله، ميليون‌ها دل باخته كعبه، از ديار خود، عاشقانه به سويش پر مى‌كشند تا با انجام آن، هر يك به ميزان آگاهى و شعور خويش، بهره‌اى برگيرند و قلب خود را از عشق و محبت خدا لبريز كنند. «عمره»، در لغت به معناى زيارت است و آن از «عماره» گرفته شده؛