50مشغول كسب و كار خود هستند و هيچ فشارى، نه مذهبى و نه غيرمذهبى، بر آنها نبوده و نيست....» 1
همانگونه كه در گزارش‌هاى پيشين گذشت، عبدالعزيز به لحاظ مشكلاتى كه در آغاز راه با آن روبه‌رو بوده، تلاش مى‌كند ضمن پافشارى بر اعتقاد وهابيان به تخريب قبور، آن را به نوعى به ديگران نسبت داده و با آوردن نمايندگان كشورهاى اسلامى به حجاز در تثبيت حكومت خويش تلاش كند و با وقت‌كشى، آرام‌آرام به‌سوى استقرار حكومت خود گام بردارد.
دو ديدگاه
آقاى سيّدعلى موجانى در رابطه با تشكيل كمسيونى با عنوان «كميسيون دفاع از حرمين شريفين»، كه به اصرار مدرس تشكيل شد، مى‌نويسد: دو ديدگاه مشخص در ميان رجال سياسى آن عهدِ ايران به چشم مى‌خورد:
1. گروهى كه سيد حسن مدرس در رأس آنها قرار داشت، كه خواهان نمايندگان دول مسلمان به‌منظور حفظ حرمين شريفين و مقابله با اقدامات وهابى‌ها بودند.
2. گروه دوّم، كسانى كه در رأس اركان ادارى- سياسى كشور قرار داشتند و از نظريه هويدا مبنى بر اعزام نماينده‌اى به كنفرانس خلافت اسلامى، كه توسط وهابى‌ها برگزار مى‌شد، جانبدارى مى‌نمودند.
در حالى‌كه گروه اول، حتى حاضر به شناسايى وهابى‌ها نبودند، دسته دوم باب مكاتبه و مراوده با ايشان را نيز گشوده بودند.
اين رويارويى مى‌رفت تا آشكارا به نفع مجلسيان تمام شود، ليكن متأسفانه دوره پنجم قانون‌گذارى در ساعت /5 3 بعد از ظهر پنج‌شنبه /22 /11 1304ه.ش به اتمام رسيد و روزنامه ناهيد درباره پايان اين دوره مجلس نوشت: «... إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَيْهِ راجِعُونَ... در و دولاب و اثاثيه و مخازن مرحوم، مطابق وصيت، از طرف متولى‌باشى دوم، آقاى ارباب كيخسرو مهر و موم شد. رحمةالله عليه برحمةٍ واسعة».