26 11. همسران پيامبر(ص):

الف) زينب بنت جحش: او و برادرش عبدالله جحش از مسلمانان نخستين هستند، وى به اصرار پيامبر(ص) به عقد زيد بن حارثه پسر خوانده پيامبر(ص) كه از بردگان آزاد شده بود درآمد و شايد رسول خدا(ص)، مى‌خواست با اين كار، رسم جاهلى را كه اشراف با بردگان آزاد شده ازدواج نمى‌كردند، بشكند. مى‌گويند زينب در آغاز خواستگارى، تصور كرده بود كه پيامبر(ص) او را براى خود خواستگارى كرده است و لذا تمايل فراوان نشان داد، ولى بعداً كه معلوم شد حضرت او را براى زيد خواستگارى نموده است، به احترام پيامبر(ص) پذيرفت. اين ازدواج تا سال پنجم هجرى ادامه داشت. ليكن زندگى آنان، بى‌اندازه سرد و بى‌فروغ بود. و سرانجام منجر به طلاق گرديد. از سوى ديگر طبق سنت غلط جاهلى، ازدواج مرد با همسر پسر خوانده خود ممنوع بود، ولى قرآن اين سنت را منسوخ كرد؛ زيرا اصولاً پسر خوانده پسر واقعى انسان نيست و آثار حقوقى فرزند انسان را ندارد؛ ولى شكستن اين سنت غلط، كار آسانى نبود. از اين رو بنابه دستور وحى، اين سنت شكنى به عهده پيامبر(ص) نهاده شد. حضرت پس از طلاق گرفتن زينب، به امر خدا با او ازدواج كرد. و قرآن نيز در آيه 37 از سوره احزاب به اين قضيه تصريح كرده است: (فَلَمّٰا قَضىٰ زَيْدٌ مِنْهٰا وَطَراً زَوَّجْنٰاكَهٰا...) ؛ «هنگامى كه زيد او را طلاق داد، ما او را به همسرى تو درآورديم...»

زينب در سال 20 هجرى در سن پنجاه سالگى از دنيا رفت و در مراسم تشييع جنازه او، رجال صحابه حاضر بودند و در بقيع به خاك سپرده شد.

ب) عايشه بنت ابى‌بكر: عايشه دختر ابوبكر در سال چهارم بعثت متولد شد، مادرش ام رومان دختر عامر بود كه در سال دوم هجرت و پس از گذشت پنج سال از وفات حضرت خديجه با پيامبر(ص) ازدواج كرد. وى با آنكه طبق شواهد مسلّم تاريخى ¹ مردم را به قتل عثمان تحريك مى‌كرد؛ ولى پس از خلافت على(ع) و بيعت عموم مردم با آن