23
فصل اول: نقد و بررسى دلايل حرمت بنا بر قبور
گفتار اول: دليل قرآنى
دليل اولى كه سلفى‌ها به شكل عام در انكار عبادت بودن زيارت قبور پيامبر اعظم(ص) و اهل بيت او(عليهم السلام) و قبور انبيا و اوصيا(عليهم السلام) به آن استناد مى‌كنند، عبارت است از اينكه زيارت قبور و احداث بنا بر آن و استحكام بخشيدن به آنها، همان توسل به انبيا و اوصيا و طلب شفاعت از ايشان است. سلفى‌ها منكر توجه به انبيا و اوصيا(عليهم السلام) و طلب شفاعت از ايشان هستند و نه‌تنها منكر ركن بودن اينها (زيارت قبور انبيا و طلب شفاعت از ايشان) در دين مى‌شوند، بلكه منكر تدين به اينها (جزء دين بودن) نيز هستند و از اين جهت ويران كردن قبور انبيا و اوصيا را براى خود جايز مى‌دانند، تا جايى كه دستورهاى صريح مبنى بر جواز تخريب قبر مطهر پيامبر اعظم(ص) از ايشان صادر شده است.
پاسخ دليل اول اين است كه طلب شفاعت و توسل و توجه به پيامبر اعظم(ص) و اهل بيت او(عليهم السلام) تنها امرى جايز و پسنديده نيست، بلكه تعدادى از آيات قرآن كريم بر اين نكته دلالت دارد كه طلب شفاعت و توسل به انبيا و اوصيا شرط قبولى اعمال، بلكه شرط قبولى ايمان است؛ چنان‌كه در كلام خداوند متعال ذيل آيه 40 سوره مبارك اعراف چنين آمده است: