15
مقدمه
اصل توحيد از اساسى‌ترين اصول دعوت پيامبران، به‌ويژه خاتم‌الانبياء، محمد مصطفى(ص)، است. از نظر تأثيرگذارى در زندگى بشرى، در بين مراتب توحيد، توحيد اسما و صفات، از مهم‌ترين مراتب توحيد است؛ چنان‌كه به لحاظ فضيلت نيز بعد از معرفت توحيد ذات، شريف‌تر از علم «اسما» و «صفات»، علمى نيست. 1
نقش اهل بيت پيامبر(ع) در پاسدارى از اين اصل بنيادين و پرهيز دادن مسلمانان از گرايش‌هاى مختلف از قبيل تشبيه، تجسيم، تعطيل، تفويض و تأويل، بر محققان عرصه دين‌پژوهى مخفى نيست.
هر كس براى درك صحيح معارف دين به محضر اهل بيت(ع) رسيد، از انحراف در فهم توحيد اسما و صفات مصون ماند و هر كس از مدار اهل بيت(ع) خارج شد، در نحوه ترسيم توحيد اسما و صفات، به‌ويژه در صفات خبرى، غالباً به ورطه افراط و تفريط فرو غلتيد؛ لذا يا به دام تشبيه و تجسيم گرفتار آمد و يا به گرداب تعطيل فرو