7
ديباچه
تبرك، واژه‌اى قرآنى، و به معناى درخواست فزونى بركت است. خداوند در قرآن بارها كلمه تبرك و مشتقات آن را به‌كار برده و اشخاص و افراد و برخى اشياء را به مبارك بودن ياد كرده است. مسلمانان نيز همواره به مبارك بودن برخى اشخاص، همچون انبيا و اوليا اعتقاد داشته از آنها طلب فزونى و بركت مى‌كردند و از زمان‌ها و مكان‌هاى با بركت نيز بهره‌مند مى‌گرديدند؛ اما فرقه وهابيت، با ناديده گرفتن همه نصوص، چنين كارى را بدعت دانسته، از تبرك به آثار پيامبر(ص) و اولياى الهى جلوگيرى مى‌كند.
آنچه در اين مقالات مورد بحث و بررسى قرار گرفته، ادله نقلى از كتاب و سنت بر جواز چنين اعمال و دفع شبهه وهابيت است. اين مجموعه به اهتمام پژوهشگر ارجمند آقاى اباذر نصر اصفهانى جمع‌آورى گرديده و پس از بررسى محتوايى از سوى گروه كلام و معارف، در يك مجموعه تنظيم و عرضه مى‌گردد. اميد است مورد توجه مخاطبان قرار گيرد.
پژوهشكده حج و زيارت
گروه كلام و معارف