60حكومت كرد و عاقبت در سال 324ه .ق در صعده يمن از دنيا رفت و او را در مشهد پدرش امام هادى به خاك سپردند. ابوالحسن عمرى درباره وى مى‌نويسد:
ابوالحسن احمد الناصر الجليل، امام الزيديه و كان الناصر نقرس و ربما هاج به فمنعه من القتال ... .
ابوالحسن بيهقى (متوفاى 565ه .ق) از او به عنوان «عالماً بطلا» ياد مى‌كند و وفات وى را به سال 325ه .ق مى‌داند.
مادر او زنى نجيب و پاكدامن و عابده بود. نام وى را فاطمه، دختر حسن بن قاسم بن ابراهيم طباطبا بن اسماعيل الديباج ابن ابراهيم الغمر بن حسن المثنى بن امام حسن(ع) نوشته‌اند.
با وجود آنكه وى به اداره مملكت مى‌پرداخت و يك فرد سياسى بود، ولى بر علومى چون فقه، اصول، تفسير، كلام و اخبار تسلط كافى داشت و هرگز از تأليف و تدريس غافل نشد. آثارى از او به يادگار مانده كه عبارتند از: تفسير القرآن، علوم القرآن، التوحيد فى نهاية البيان و التهذيب، النجاة، مسائل الطبريين، التنبيه، الدامع، اجاب به الخوارج الاباضيه.
وى از بزرگ‌ترين ائمه زيديه به‌شمار مى‌رود و نزد زيديه احترام بسيارى دارد كه شرح حال وى در منابع گوناگون بيان شده است. 1