20اى قنبر! ديروز مال من بودى و امروز مثل منى. پس تو را به كسى كه تو را به من بخشيده بود، آزاد كردم. ¹

اما اين مطلب، در منابع تاريخى و روايى كهن، نيامده است. همچنين از روايتى كه «مفضّل جُعفى» از امام جعفر صادق(ع) نقل كرده است، چنين برمى‌آيد كه قنبر پس از امام على(ع)، تا زمان شهادت امام حسن مجتبى(ع)، حدود سال 50 ه .ق، در خدمت ايشان بوده است. براساس اين روايت، چون هنگام وفات امام حسن(ع) فرا رسيد، به قنبر فرمود كه برود و محمد حنفيه را نزد ايشان فراخواند. او نزد امام(ع) حاضر شد و آن حضرت به او وصيت نمود و امام حسين(ع) را جانشين و امام بعد از خود، معرفى كرد. ²

قنبر، مجرى احكام اميرمؤمنان(ع)

از امام صادق(ع) به نقل از امام باقر(ع)، روايت شده است كه امام على(ع)، در يك بيت شعر فرمود:

لما رأيتُ امراً مُنكرا أوقدتُ ناري ودَعوتُ قنبرا

هرگاه چيز منكر و ناپسندى ديدم، آتشم را بر افروختم و قنبر را طلبيدم.

يا به نقل ديگرى: