10دومين تك‌نگارى مستقل درباره قنبر، كتابى است به زبان عربى، با عنوان «قنبر المذبوح فى حُبّ على(ع)»، تأليف محمدرضا عبدالامير الانصارى كه بنياد پژوهش‌هاى اسلامى آستان قدس رضوى، در سال 1413ه .ق آن را منتشر كرده است. سپس «احمد اميرى شادمهرى»، آن را با نام «قنبر، شهيد شورآفرين ولايت علوى»، به فارسى برگردانده و انتشارات دليل در سال 1379 ه .ش، در قم، منتشر كرده است.

نويسنده كتاب اخير، تلاش كرده تا همه رواياتى را كه در آنها، نامى از قنبر به ميان آمده است، گردآورى كند. اين كتاب، از اين منظر، كارى ارزشمند و تلاشى درخورِ ستايش است. اما با اين حال، كتاب ياد شده، بيشتر به يك گردآورى صرف مى‌ماند و به ابعاد ديگر قنبر، نظير جايگاه وى در فرهنگ عامه و زيارتگاه‌هاى منسوب به ايشان، نپرداخته است. ضمن آنكه، گاهى نقل يك روايت تاريخى طولانى، با اين توجيه كه در آن از قنبر نيز ياد شده، ضرورى به نظر نمى‌رسد و ممكن است اين روايت، در شناخت شخصيت و زندگى قنبر، كمكى به ما ننمايد.

بنابراين تصميم گرفتم تا پژوهش جديدى را درباره قنبر انجام دهم كه افزون بر گردآورى و بررسى اقوال و روايات تاريخى مربوط به قنبر، ابعاد ديگرى از شخصيت و جايگاه وى را كه تاكنون واكاوى نشده است، بررسى نمايم.