49خواهش‌هاى دنيوى به پاى رضاى پروردگار ريخته مى‌شود و سبدهاى خالى از نفسانيات، پر از شكوفه‌هاى دعا در دست‌هاى نيازمند به سوى درگاه استجابت پروردگار بلند مى‌شود.
در اين لحظات ناب، به‌خوبى درمى‌يابم كه تنها مايملك من، دعا و تضرع و ناله است؛ با اميد اينكه در بهترين مكان‌ها و باشكوه‌ترين لحظه‌هاى تاريخ، دعا با ضميرى صاف، بى‌گمان در نقطه اجابت فرود خواهد آمد.
ابتدا بايد چراغ دل را با ذكر پروردگار روشن نگه دارم؛ ذكر كثيرى كه به فرمايش رسول خوبى‌ها، تلاوت قرآن است و اين ذكر براى من در آسمان، آوازه و نام نيك خواهد بود و در زمين، نور و روشنايى: «عَلَيكَ بِتِلاوةِ القرآن و ذكرالله كثيراً فَاِنَّهُ ذكرٌ لَكَ فِي السَّماءِ و نورٌ لَكَ فِي الاَرض». 1
آرى، كتاب خدا كه به فرمايش پروردگار، ذكر مبارك است: (هٰذٰا ذِكْرٌ مُبٰارَكٌ أَنْزَلْنٰاهُ) (انبياء:50)، در اين لحظات معنوى مرا بيش از هر زمان ديگرى به خود فرا مى‌خواند و فرصت خوبى را برايم فراهم مى‌آورد تا با معبودم هم‌كلام شوم. او كه از بيان ظريف‌ترين و ساده‌ترين نكات در هدايتم فروگذار نكرده است و در قالب كلامى دلنشين، چشمم را به دقايقى مى‌گشايد كه دريافت آن در گوشه چادرى محقر در منا بهتر از هر جاى ديگر دنيا ميسر است.
در اين لحظات باشكوه همجوارى و همسايگى حق، به بركت تلاوت