65همچنين در مسير روستاها و مزارعى كه در دو سوى فرات، گسترش يافته بودند، نبود؛ چراكه ايشان به‌خوبى مى‌دانست كه اگر دشمنانش بر پيكر و محل قبرش دست يابند، چگونه رفتار مى‌كنند؛ زيرا نه‌فقط خوارج در كوفه و اطراف آن سكونت داشتند، بلكه منزل بيشتر آنان در كوفه بود. به‌ويژه كه بيشتر آنان اهل كوفه بودند و بنى‌اميه در انتظار وفات يا شهادت وى بودند.
كوفه در آن برهه از زمان، جاسوسانى داشت. كسانى نيز كه شمشير امام على(ع) در جنگ جمل آنان را زخمى كرده بود، در انتظار فرصتى بودند كه از ايشان انتقام بگيرند؛ حتى اگر انتقام آنان، با پيكر پاك ايشان محقق مى‌شد.
آن حضرت(ع) در نجف، منطقه‌اى را كه همواره در آن استراحت مى‌كرد و خيلى از كوفه دور نبود، مكان مناسبى براى آرامگاه خود دانست؛ چراكه هيچ‌يك از دشمنانش آن را نمى‌يافتند. بدون شك، روايت‌هاى مربوط به ارتباط مكان قبر آن حضرت(ع) با كوفه كه در عصر امام على(ع) يا بعد از آن نقل شده است، ضعيف مى‌باشد.
در واقع اين نخستين بارى نيست كه امام على(ع) مجبور به چنين كارى مى‌شود. بلكه پيش از اين هم، مكان قبر حضرت فاطمه زهرا(عليهاالسلام) را به‌گونه‌اى آماده ساخت تا ناشناخته بماند. البته نظرهاى گوناگونى درباره مكان دفن حضرت زهرا(عليهاالسلام) بيان شده است. اما به نظر بنده، محل دفن ايشان، كنار قبر فاطمه بنت اسد(عليهاالسلام) و قبر فرزندش، امام حسن بن على(ع)، در بقيع مى‌باشد. پس براساس تقدير الهى، قبر امام على(ع) دومين قبرى است كه پس از قبر سرور همه زنان عالم، حضرت فاطمه زهرا(عليهاالسلام)، از ديدگان مسلمانان جهان پنهان ماند؛ حال آنكه هنوز سه دهه از رحلت حضرت محمد مصطفى(ص) نگذشته بود. همچنان كه پروردگار مقدر نمود كه آرامگاه امام على(ع)، چهارمين مكان مقدس براى مسلمانان باشد.