64همچنين ابن‌عساكر روايتى را از امام صادق(ع) به نقل از محمد بن مسلم، چنين آورده است:
اميرمؤمنان على(ع) به نجف مى‌آمد و مى‌فرمود:
«وادى السلام و مجمع ارواح المؤمنين و نعم المضجع للمؤمن هذا المكان و كان يقول اللهّم اجعل قبرى به». «وادى‌السلام، محل اجتماع ارواح مؤمنان است و اين مكان، چه آرامگاه خوبى براى شخص مؤمن است»! آن حضرت(ع) همچنين مى‌فرمود: «پروردگارا قبر من را در اين مكان قرار بده». 1
اين روايت با آنچه بيان شد، همخوانى دارد. او مى‌گويد كه امام صادق(ع) در تفسير آيه: (وَ جَعَلْنَا ابْنَ مَرْيَمَ وَ أُمَّهُ آيَةً وَ آوَيْنٰاهُمٰا إِلىٰ رَبْوَةٍ ذٰاتِ قَرٰارٍ وَ مَعِينٍ ) 2،فرمود: «منظور از الربوة، نجف است و مراد از قرار، مسجد كوفه و مقصود از المعين، فرات است».
اين روايت با روايتى كه ابن‌اعثم از آن حضرت(ع) درباره مسجد كوفه و پيامبرانى كه از آنجا عبور كرده يا نماز خوانده‌اند، همخوانى دارد. 3 احتمال دارد كه آن حضرت(ع)، نزديك به زمان رحلتشان كه به ايشان وعده داده شده بود، مكان معلومى را انتخاب كرده كه تعدادى تپه مشرف بر درياچه داشته است.
اين مكان، سرزمينى بود كه از همه مكان‌هايى كه ممكن بود شخصى كه كوفه يا حيره را مركز سكونت يا عبور و مرور يا تجارت خود قرار دهد، دورتر بود. اين مكان از لبه درياچه، خيلى فاصله ندارد و به راه‌هاى مشهورى كه به كوفه يا حيره منتهى مى‌شد، نزديك نبود و در مسير آنها نيز نبود و خارج از مسير همسايگان آن دو شهر بود.