306به مسجد منتهى مى‌گردد. چهار تا در دارد كه سر در آنها از نقره است». 1
سيد محسن امين، اين‌گونه عبارت ابن‌بطوطه را توضيح مى‌دهد: «اين همان بنايى است كه عمران بن شاهين، در زمان عضدالدوله ديلمى، پس از بناى عضد الدوله ساخته است». 2 به سختى مى‌توان به اين نظريه اعتماد كرد؛ چراكه عمران ابن شاهين، در سال 369 ه .ق/ 980م، از دنيا رفته است؛ همان‌گونه كه نزد سيد محسن امين و قبل از او، ابن‌اثير، ابن‌كثير و ديگران، اين امر قطعى است. با وجود اين، چگونه ممكن است كه عمران بن شاهين، آن را بعد از بناى عضدالدوله ساخته باشد، كه در سال 371 هجرى بناى آن انجام شده است؟!
اما درباره محمد الكوفى الغروى، بايد گفت: او در كتاب، «نزهة الغري»، 3 درباره ايوان عمران بن شاهين، روايت «فرحة الغري» را اين‌گونه تفسير مى‌كند:
در نزد مردم نجف، اين‌گونه مشهور است كه اين مسجدى كه نزديك درِ طوسى است، مسجد عمران بن شاهين مى‌باشد. همچنين گمان مى‌كنند همان ايوانى است كه عمران بن شاهين آن را بنا نموده است. اين مسئله، بعيد به نظر مى‌رسد و غيرممكن است؛ چراكه رواق از لحاظ لغت و عرف، به‌معناى احاطه داشتن بر خانه است. برخى از آنها گمان كرده‌اند كه قسمت‌هايى از اين مسجد، وارد صحن ضريح مطهر امام على(ع) شده است. پس اين مطلب كه آن بنا، رواق (ايوان) باشد، بر او صدق نمى‌كند. بلكه مسجد است به سبب شرايطى كه دارد و رواق (ايوان) با آن فرق مى‌كند. شايد اين مسجد را عده‌اى از خاندان عمران ابن شاهين، بنا كرده باشند و در نتيجه گذشت ساليان طولانى، به مسجد عمران شهرت پيدا كرده باشد و البته خدا به اين مسئله آگاه‌تر است.