279برطرف نمودن آنها بود. بنابراين گمان نمى‌كنم براثر اين دشوارى‌ها، او توانسته باشد درباره ترميم يا بازسازى ضريح مطهر امام على(ع) فكر كند يا حتى آن را زيارت كند؛ به‌ويژه آنكه ابوالهيجاء در دربار عباسى از فرماندهان سرشناس و بانفوذ نظامى در دارالخلافه بود.
شريف الادريسى در كتاب «نزهة المشتاق في اختراق الآفاق»، به بناى ابوالهيجاء اشاره مى‌كند و مى‌گويد:
شهر كوفه در ساحل رود فرات است... . در شش مايلى كوفه، گنبد بزرگى با ستون‌هاى بلند وجود دارد كه از هر طرف آن، يك در بسته مى‌شود. اين گنبد از هر طرف با فاخرترين پوشش‌ها، پوشيده شده است. زمين آن به وسيله حصيرهاى سامانى، فرش شده است. گفته مى‌شود در آنجا، قبر على بن ابى‌طالب(ع) وجود دارد. اطراف گنبد، مقبره آل ابى‌طالب است. ابوالهيجاء عبدالله بن حمدان در عصر حكومت عباسى، آن را بنا نموده است. قبل از عصر عباسى و در دوره بنى اميه، مكان اين قبر مخفى مانده بود. 1
گويا روند دفن اموات در جوار قبر مطهر امام على(ع)، از قرن سوم هجرى رايج شد و محدود به روستاها و شهرهاى اطراف ضريح نشد. همچنين به طبقات پايين شيعيان و علويان مجاور كوفه و اطراف آن محدود نمى‌شد. بلكه دانشمندان و افراد سرشناس تمامى شهرها را دربرمى‌گرفت. هنگامى كه قرن چهارم هجرى فرارسيد، مجاورت با قبر امام على(ع)، به مناطق دورتر از آن، مانند بغداد و بصره نيز كشيده شد. پيكر «ابوالفضل عباس الشيرازى»، پدر وزير ابوالفرج محمد بن عباس، كاتب معزالدوله در سال 342 ه .ق/ 953م، از بصره به نجف برده شد. 2