271خاندان حمدانى، ابوالهيجاء، انجام داده است؛ همان‌گونه كه از گفته‌هاى ابن حوقل، اصطخرى و ادريسى اين‌گونه برمى‌آيد. او در اين راه، هزينه‌هاى زيادى صرف كرد.

ميان شرق‌شناسان، «كى لسترنج»، در كتاب «بلدان الخلافة الشرقية»، نيز اين بنا را به ابوالهيجاء نسبت داده است. او مى‌گويد:

ابوالهيجاء، امير موصل، در سال 292 ه . ق -950 م بود. اما اين نخستين بارى نبود كه والى آنجا شده بود، بلكه وى قبلاً نيز والى آنجا بود و در سال 301 هجرى، از آنجا بركنار شد. ¹

پس از آن سال، او و فرزندش حسن و برادرانش، بيشتر از يك بار ولايت آنجا را برعهده گرفتند. ² اين خاندان به تشيع و دوستى‌شان با اهل بيت(عليهم السلام) مشهور بوده‌اند؛ همان‌طورى كه ابن‌كثير ³ و ساير مورخان به اين مطلب، اشاره كرده‌اند. ابن‌كثير در كتاب خود، آن خاندان را بسيار ستوده است. به گمان او، در آن خاندان، به جز گرايش به تشيع، موردى نيست كه باعث انتقاد و بدگويى از آنها شود.

سيد محسن الامين مى‌گويد:

برخى معاصران، از مؤلف «خريدة العجائب» روايت كرده‌اند كه به هنگام سخن گفتن از كوفه، چنين گفته است: «و در آنجا، گنبد بزرگى است كه گفته مى‌شود قبر على بن ابى‌طالب(ع) است. اين گنبد، از بناهاى ابوالعباس عبدالله بن حمدان، در عصر حكومت عباسيان است. در «نزهةالجليس»، اثر سيد عباس الموسوى العاملى المكى، آمده است كه روى قبر آدم، نوح و على(عليهم السلام)، گنبد بزرگى بنا شده است. نخستين كسى كه اين گنبد را روى آنها بنا نمود، عبدالله بن حمدان در عصر حكومت عباسيان بود. پس از او، اين بناها را پادشاهان بعد از او، بازسازى كرده‌اند. ⁴