253خدمتكار سياه، درجا از دنيا رفت. ابوالحسن بن الحاج مى‌گويد: «اين صندوقى را كه داستان زيبايى دارد، ديديم و اين امر زمانى اتفاق افتاد كه هنوز ديوارى كه حسن بن زيد، آن را ساخته بود، روى آن قبر مطهر بنا نشده بود». 1
درباره نسبت دادن اين بنا به حسن نيز اشتباه صورت گرفته است؛ چراكه اين بنا را برادرش محمد احداث كرده است. ابن‌طاووس اين روايت را در كتاب «الفرحة»، مى‌آورد و مى‌گويد: «اين آخرين مطلبى است كه آن را از دست‌نوشته شيخ طوسى(رحمه الله) روايت كردم». 2 او فقط به نقل نوشته شيخ طوسى بسنده نمى‌كند. بلكه آن را به طرق مختلف ديگرى، در اوج دقت در نقل و تحقيق، تأييد مى‌كند. او مى‌نويسد:
به نظر من ابوعبدالله محمد بن على بن حسن بن على بن حسين بن عبدالرحمن شجرى، از طريق حمد بن عبدالله جواليقى به نقل از على ابن حسن بن حجّاج، اين روايت شريف را نقل مى‌كند... سپس متن روايت را مى‌آورد.
همچنين مى‌گويد:
فقيه، صفى الدين محمد بن معد(رحمه الله) مى‌گويد: اين حديث را به خط ابوعلى محمد بن حمزه جعفرى، داماد شيخ مفيد و كسى كه پس از وفات ايشان، جاى او را در فقاهت گرفت، ديده‌ام.
آن‌گاه مى‌گويد:
اين متن را همچنين با خط ابويعلى جعفرى، در كتابش ديده‌ام؛ همان‌طور كه صفى‌الدين گفته است و آن را در «مزار» ابن داوود قمى كه نزد من است، ديده‌ام. در يك نسخه قديمى كه با آن نسخه مقابله شده است، عبارتى نوشته شده است كه از اين قرار مى‌باشد: اين كتاب را كه نخستين