14دفن نمود. 1 به‌هرحال، مكان كنونى قبر امام على(ع)، يعنى جايى كه هم‌اكنون بارگاه ايشان است و به نام‌هاى گوناگونى در كتب تاريخى از آن ياد شده است، همان مكان واقعى دفن امام على(ع) مى‌باشد.
تاريخ نخستين ساختمان بناشده بر قبر امام على(ع)، به دوران خلافت هارون‌الرشيد عباسى، در سال 165ه .ق برمى‌گردد. وى پس از زيارت مرقد حضرت و ديدن معجزه‌هايى از آن مكان 2، ضريحى از سنگ سفيد براى قبر آن حضرت(ع) ساخت.
پس از آنكه متوكل عباسى قبر امام على(ع) را خراب كرد، «محمد بن زيد»، معروف به «داعى»، در سال 287ه .ق عمارتى باشكوه بر مرقد مطهر مولا(ع) بنا نمود. سپس «ابوالهيجاء عبدالله بن حمدان»، در سال 283ه .ق گنبد بزرگى را بر فراز قبر مطهر ساخت و حرم را نيز فرش كرد. 3 در زمان المطيع لِله عباسى، يكى از نقيبان سادات علوى به نام عمر بن يحيى، در سال 350ه .ق، گنبد كوچكى براى حرم مطهر بنا نمود. سپس «داعى صغير» كه از علويان طبرستان بود، بناى ديگرى را روى آن ساخت.
در دوره حكمرانى آل‌بويه، عضدالدوله ديلمى، مرقد مطهر امام على(ع) را همچون ساير اماكن متبركه عراق، بازسازى و گسترده نمود. عضدالدوله ديلمى در سال 363ه .ق به‌مدت يك سال در نجف اشرف ساكن شد و خودش بر توسعه حرم مطهر نظارت نمود. افزون بر اين، وى دارايى‌هاى فراوانى را بين گروه‌ها و طبقات مختلف ساكن نجف تقسيم نمود.
بناى عضدالدوله تا سال 755ه .ق پابرجا بود. اما در آن سال، دچار آتش‌سوزى