38 آن را كندند و به مسجد جامع انبار بردند. در سال 351 ه .ق نيز امپراتور بيزانس «نكفور فوكاس» وارد شهر حلب شد و مسجد را به آتش كشيد. سپس امير سيف‌الدوله حمدانى (333 - 356 ه .ق)، بخشى از ويرانى‌هاى مسجد را اصلاح و بازسازى كرد و پس از وى، فرزندش سعدالدوله حمدانى (356-381ه.ق) و غلام او «قرعويه»، كار بازسازى مسجد را ادامه دادند. درسال 564 ه .ق، اسماعيليان مسجد را به همراه بازارهاى اطراف آن به آتش كشيدند. سپس سلطان نورالدين محمودبن‌زنگى (541 - 569 ه .ق) مسجد را بازسازى كرد و مساحت آن را افزايش داد. ¹ معمارى كنونى مسجد، مربوط به اين بازسازى است. ²

نماى مسجد، شامل شبستانى بزرگ در جنوب، و صحن وسيعى در شمال است. صحن مسجد از سه سمت شمال، شرق و غرب، با رواق‌هايى احاطه شده است. ميان صحن، يك حوض وضو و يك سقاخانه وجود دارد كه بر فراز هر يك، گنبد كوچكى قرار دارد. (تصوير 8)

شبستان مسجد با دو رديف ستون‌هاى مربع ضخيم، به سه رواق موازى شرقى - غربى تقسيم شده است. ميان شبستان نيز، محرابى سنگى، و كنار آن، منبر چوبى نفيسى قرار دارد. داخل ديوار جنوبى شبستان مسجد، در فاصله چند مترى از سمت چپ محراب، «مقصوره‌اى» وجود دارد كه در آن، مزارى منسوب به حضرت زكرياى پيامبر(ع) به چشم مى‌خورد. ³ اين مقصوره، شامل ايوانى است كه داخل ديوار جنوبى