222وفات خواهرش زينب نيز زنده بوده است. 1 به هر حال، برخى شواهد تاريخى نشاندهنده آن است كه حضرت امكلثوم، تا زمان شهادت امام حسين(ع) زنده بوده، و كنار حضرت زينب كبرى، در كربلا و حوادث پس از آن حضور فعال و تأثيرگذارى داشته است. ابن طيفور (متوفاى 280ه .ق)، خطبهاى منسوب به وى را در كوفه، پس از واقعه عاشورا، نقل كرده است 2كه با خطبه حضرت زينب كه «سيد بن طاووس» نقل كرده است، اختلاف دارد. ضمن آنكه سيد بن طاووس، خود خطبه ديگرى براى امكلثوم در كوفه روايت كرده است. 3
درباره زمان وفات امكلثوم، نمىتوان اظهار نظر قطعى نمود. تنها كسى كه به وفات امكلثوم در شام اشاره كرده، عمادالدين طبرى (زنده در 698ه .ق) است كه در عبارت بسيار مختصرى نوشته است: «روايت آمد كه امكلثوم، خواهر امام حسين(ع)، در دمشق متوفا شد». 4
بههرحال، امروزه نقل مشهور در ميان شيعيان آن است كه آستانه زينبيه شام، مدفن حضرت زينب كبرى است و بسيارى از علماى شيعه در چند قرن اخير اين مسئله را پذيرفتهاند. 5 گويا انتساب اين بارگاه به زينب كبرى، از قرن 8 ه .ق به وجود آمده است. در وقفنامهاى به تاريخ 768ه .ق، از صاحب مزار با تعبير زينب كبرى، دختر امام على(ع) ياد شده است. 6