184دارد؛ از جمله نقل شده است كه او از دست ابن‌زبير به شهر طائف فرار كرد و در آنجا وفات يافت. همچنين گفته‌اند وى در شهر «اَيله» (بندر عقبه امروزى در جنوب غربى اردن) درگذشت. ¹ اما روايت وفات وى در مدينه مشهور و معتبرتر است.

محله مزّه قديم كه مزار محمد حنفيه در آن قرار دارد، بخشى از منطقه مزّه است كه مساحت وسيعى از غرب شهر دمشق را شامل مى‌شود. مزّه قديم، نام جديدتر روستاى «مزّه»، از بزرگ‌ترين روستاهاى دمشق در قرون گذشته است. هر چند امروزه اين روستا، با توسعه شهر در چند دهه اخير، ميان محلات جديد آن قرار گرفته، اما تا حدودى بافت قديمى خود را حفظ كرده است. ياقوت حموى درباره مزّه نوشته است: «روستاى بزرگ و سرسبزى است ميان باغ‌هاى دمشق. فاصله آن تا دمشق نيم فرسخ است». ² ابن طولون صالحى، مورخ بزرگ دمشق، درباره مزّه رساله‌اى با عنوان «المعزّة فيما قيل في المزّة» تأليف كرده است. ³

پس از فتح دمشق به دست مسلمانان، چند تن از صحابه رسول خدا(ص)، از جمله دحيه كلبى (متوفاى حدود 45 ه .ق) و اسامة بن زيد (متوفاى54 ه .ق)، مزّه را براى سكونت خود انتخاب كردند. قبر دحيه كلبى همچنان ميان قبرستان قديمى مزّه قديم باقى مانده است. مسجدى بسيار قديمى نيز به نام اسامة بن زيد در اين محله وجود دارد.

مزار محمد حنفيه، در كوچه‌اى نزديك خيابان معروف به «شيخ سعد»، در شرق محله مزّه قديم واقع است. اين مزار به‌صورت اتاق مستطيل شكل كوچكى است كه وسط كوچه قرار گرفته، و داراى گنبد سبزرنگى است كه بيشتر به يك هرم شكسته شباهت دارد. در ضلع شمالى آن يك پنجره، و در ضلع شرقى آن يك درِ كوچك قرار