129 طريقت قادريه در دمشق در قرن 12ه .ق)، مانند شيخ عبدالرحمان موصلى (متوفاى 1118ه .ق) صوفى و شاعر، و فرزندش شيخ احمد، و نوه‌اش اسعد بن احمد، اشاره كرد. 1
ابن‌عساكر، مورخ بزرگ دمشق، به حادثه پيدايش زيارتگاه ديگرى، منسوب به امام على(ع)، در شهر دمشق اشاره كرده است. او از دست‌خط «ابومحمد عبدالمنعم بن على ابن البحترى» نقل كرده است:
مرد بافنده‌اى از اهل مصر، در «قبة اللحم»، 2 مسجد و مناره كوچكى بنا كرد. او در شب جمعه‌اى كه دو شب از ماه رمضان همين سال يعنى سال 404 ه .ق باقى مانده بود، گفت: پيامبر(ص) و على(ع) را [در رؤياى خود] در اين مسجد ديده و به آنها گفته بود: نشانه‌اى مى‌خواهم تا مردم سخن مرا باور كنند كه شما به اينجا آمده‌ايد. اميرمؤمنان على(ع) دست خود را بر ستون سنگى داخل مسجد زد و جاى دست او بر ستون باقى ماند. روز جمعه مردم به مسجد مى‌شتافتند تا جاى دست را كه در سنگ افتاده بود، ببينند. من چنين شنيدم كه از صاحب رؤيا پرسيدند: «كدام دست بر سنگ گذاشته شده بود»؟ گفت: «دست راست». ديدند كه جاى كف دست چپ بوده است. مى‌گويند صاحب رؤيا خودش اين اثر را بر سنگ تراشيده بود. والله اعلم. 3
مكان ديگرى نيز به نام «مسجد نطّه» داخل «باب جيرون» دمشق وجود داشته است كه در منابع تاريخى، به آن اشاره نشده است. اما «واتسينجر» و «ولتسينجر» در كتاب خود از آن ياد كرده و درباره آن نوشته‌اند كه براساس باور عاميانه مردمى، امام على(ع) از مسجد اموى به محل اين مسجد پريده است. به گفته عبدالقادر ريحاوى، اين مسجد