120براساس كتيبه‌هاى موجود در مدرسه، «ضيفه خاتون»، دختر ملك العادل ابوبكر ايوبى و همسر ملك الظاهر غازى (فرزند صلاح‌الدين ايوبى)، در سال 633 ه .ق، آن را به عنوان مدرسه‌اى براى تدريس فقه شافعى و نيز خانقاه و آرامگاه، بنا كرد و گروهى از قاريان، فقيهان و صوفيان را در آن گماشت. 1 در سال 1965م، رواق‌هاى اطراف صحن مدرسه بازسازى شد و ستون‌هاى شكسته آن تعويض گرديد و سقف بنا نيز با «بتون مسلح» استحكام داده شد. در سال 1989م. كف تالار غربى مدرسه با بلوك‌هاى سنگى زردرنگ سنگفرش گرديد و بخشى از تالار غربى به وضوخانه تبديل شد. 2
ساختمان مدرسه از بلوك‌هاى سنگى صيقل‌داده، ساخته شده است. نماى كلى مدرسه به شكل مستطيلى به ابعاد 44 * 55 مترمربع است. سردر بنا در ضلع شرقى آن قرار دارد كه مقرنس‌هايى نيز بالاى آن قرار گرفته است. همچنين دو طرف سردر، كتيبه‌اى وجود دارد كه حاوى چند آيه قرآن است و بيانگر ساخته شدن مدرسه به دستور ضيفه خاتون در سال 633 ه.ق، در دوره حكومت «ملك الناصر صلاح‌الدين يوسف بن ملك العزيز محمد بن ملك الظاهر غازى بن صلاح‌الدين ايوبى» است. 3
ميان مدرسه، صحن مربعى وجود دارد كه داراى سنگفرشى از سنگ‌هاى زرد و سياه رنگ است و وسط صحن نيز يك حوض آب هشت ضلعى به چشم مى‌خورد. صحن مدرسه از سه سمت، با رواق‌هايى احاطه شده است. (تصوير 63) اين رواق‌ها بر ستون‌هاى سنگى استوار است كه سرستون‌هاى آن به شكل برخى گياهان تراشيده شده است. بر ديوار رواق شرقى كتيبه‌اى وجود دارد كه از ابتدا تا انتهاى ديوار امتداد دارد. اين كتيبه نيز بازگوكننده تاريخ ساخت بنا و متن آن شبيه كتيبه سمت چپ سردر