105به تدريج، رو به ويرانى نهاد و از آن پس، نام رقّه به شهر رافقه اطلاق گرديد. برخى بقاياى شهر رافقه، از جمله برج‌ها و باروى شهر، مسجد جامع و بيمارستان دوره اسلامى كه نزد اهالى شهر به نام قصر البنات (كاخ دختران) شناخته مى‌شود، تا به امروز باقى مانده است.
در شهر رقّه، زيارتگاه عظيم و باشكوهى وجود دارد كه دربردارنده قبور چند تن از شهداى صفين، شامل «عمار ياسر»، «اويس قرنى» و «اُبَى بن قيس» است. اين زيارتگاه تا پيش از سه دهه اخير، تنها شامل دو اتاق كوچك روى قبر هريك از عمار ياسر و اويس قرنى بود. اما پس از پيروزى انقلاب اسلامى ايران، با پشتيبانى دولت جمهورى اسلامى ايران، اين زيارتگاه توسعه يافت و ساختمان بنا در سال 1382 ه.ش - 2004م به طور رسمى افتتاح گرديد.
بيرون از زاويه جنوب شرقى باروى رافقه، و در فاصله حدود پانصد مترى از زيارتگاه شهداى صفين، بقاياى بنايى تاريخى وجود دارد كه امروزه نزد اهالى رقّه، به «باب بغداد» (دروازه بغداد) شناخته مى‌شود و آن را يكى از دروازه‌هاى تاريخى شهر رافقه مى‌دانند. امروزه بيشتر بخش‌هاى اين بنا از بين رفته است. اما با توجه به بخش باقى‌مانده، باستان‌شناسان، آن را از مهم‌ترين آثار معمارى اسلامى قرون اوليه هجرى در سوريه به شمار آورده‌اند. 1 «كريزويل»، باستان‌شناس انگليسى، در اثر مهم خود در زمينه نخستين آثار معمارى اسلامى، به توصيف دقيق بنا و بررسى معمارى آن پرداخته است. 2 بيشتر اين باستان‌شناسان، با توجه به نام رايج بنا نزد اهالى، يعنى «باب بغداد»، كاربرى بنا را همان دروازه شهر دانسته‌اند. اما چند تن از پژوهشگران تاريخ رقّه، در تحقيقات جديدترى ثابت كرده‌اند كه بناى مزبور، نه يك دروازه شهر، بلكه مشهد يا زيارتگاهى