100زياد، مشهد و زيارتگاهى منتسب به امام على(ع) بوده است. (تصوير 44) شاهد بر اين موضوع آن است كه در دوره مملوكى، در اين نقطه، روستايى به نام «مشهد» وجود داشته است. ¹ در تعدادى از منابع نيز به وجود زيارتگاهى مرتبط با امام على(ع)، خارج از شهر رحبه، به نام «مشهدالبوق» اشاره شده است. بنابراين با توجه به شهرت اين مكان به «مشهد»، و با توجه به وجود چشمه منتسب به امام على(ع) در آن، ويرانه‌هاى باقى‌مانده را مى‌توان مشهدالبوق دانست.

از جمله كسانى كه به اين زيارتگاه اشاره كرده‌اند، «على بن ابى‌بكر هروى»، جهانگرد قرن ششم است كه درباره آن گفته است: «خارج از رحبه، مشهدالبوق قرار دارد و آن موضعى است كه على‌بن‌ابى‌طالب(ع)، زمانى‌كه به قصد جنگ با معاويه مى‌رفت، در آنجا توقف كرد». ²

«ابن‌شهرآشوب مازندرانى» (متوفاى 588 ه .ق)، در جايى‌كه از خوارق عادات امام على(ع) سخن مى‌گويد، در وجه تسميه اين زيارتگاه نوشته است:

اصل مشهدالبوق در رحبه شام آن است كه على(ع)، در آنجا خبر داد كه الآن معاويه با لشكر خود از دمشق خارج شد و بوق و كرناها نواخته شد. امام، صداى آن را از مسافت هجده روز شنيد و اين يك خرق عادت است.

سپس در ادامه، شعر «ابوالعباس ضُبّى» (متوفاى 398 ه .ق)، وزير فخرالدوله ديلمى را درباره اين حادثه نقل كرده است:

وحيال رحبة مالك اصغى الى