1) . معجم‌البلدان، ج 5، ص 82، ماده مدينه؛ مغانم‌المطابه، صص 323 و 324: هرچند كه مطرى مى‌گويد كه در سه مايلى از مدينه قرار داشته است؛ التعريف، ص 50.

2) . نفس‌زكيه، محمدبن‌عبدالله است كه در سال 145 در مدينه بر ضدّ عباسيان قيام كرد و شهيد شد. در حال حاضر، آثار قبر وى از ميان رفته است؛ تاريخ المعالم المدينة المنوره، ص 217.

3) . معالم المدينة المنوره، ج 1، ص 284.

4) . مناخه محل فرود شتران بود كه مسافرانِ زائر، از آنجا به عنوان بارانداز استفاده مى‌كردند؛ لسان‌العرب، ج 14، ص 321؛ مجمع‌البحرين، ج 2، ص 447.

5) . در محل مناخه؛ يعنى مصلاى بزرگ عيد، در فاصله سيصد مترى مسجدالنبى (ص) و 122 مترى مسجد غمامه، مسجدى است با نام «مسجد على‌بن ابى‌طالب(عليه السلام)» به طورى كه در برخى از منابع آمده، اينجا محل اقامه نماز عيد توسط امام على(عليه السلام) است؛ آن‌هم زمانى كه عثمان در محاصره مخالفانش بود و آن حضرت نماز را اقامه كرد. سمهودى مى‌نويسد: بعيد مى‌نمايد كه على‌بن ابى‌طالب(عليه السلام) با توجه به اقامه نماز توسط پيامبر در محلى مشخص، خود محلى ديگر را براى اين كار تعيين كرده باشد. (خلاصة الوفاء، ص 362) ترديدى نيست كه در زمان محاصره عثمان، امام على(عليه السلام) نماز عيد را اقامه كرد. (المعارف، ابن‌قتيبه، ص 196) اما به احتمال، امام در همان نقطه‌اى كه پيامبر نماز خوانده، نماز را اقامه كرده است؛ چرا كه امام در اين جهات، به شدّت از رسول‌خدا پيروى مى‌كرد. از آنجا كه محراب مشخصى براى پيامبر (ص) در اين محدوده وجود ندارد، به احتمال حضرت در چند نقطه مناخه نماز را اقامه كرده است. (وفاءالوفا، ج 3، ص 784).

6) . مسجد كهن ديگرى كه در منطقه مناخه و در فاصله 335 مترى جنوب غربى مسجدالنبى (ص) وجود دارد، «مسجد ابوبكر» است. (التعريف، ص 49)