16 أَقْرَبُ ¹ وسيله و واسطه حق و عبادت است. همچنين بر خاندان پاك او كه مظهر رسالت‌اند، درود مى‌فرستيم.

خداوند از اصحاب پاك و بزرگوار رسول‌خدا(ص) راضى شود؛ همان بزرگان و فرزانگانى كه وسيله رسيدن به فضيلت، پيشوايان رسيدن به مراتب والا و شناساننده معانى قرآن‌اند؛ آنان كه بيان كرده‌اند هر عبادتى، وسيله است، اما هر وسيله‌اى عبادت نيست.

خداوند از پيروان رسول خويش كه مشعل‌هاى فروزانِ ملت آن حضرت را به پاداشتند و پرچم‌هاى محبت به وى را برافراشتند، راضى شود؛ آنان كه به ناتوانى خود در شناخت ژرفاى حقيقت رسول خدا اعتراف كردند و بدين وسيله به نيكنامى، سزاوار مقامات بالا و پاداش‌هاى پياپى شدند.

انگيزه قلم‌فرسايى در اين موضوع، سردرگمى برخى از مردم در فهم حقيقت توسل بود؛ زيرا برخى از آنان توسل را ممنوع و توسل‌جويان را بدعتگذار، و برخى از آنان، توسل را شرك يا گمراهى دانسته‌اند. به دليل اهميت مسئله، وظيفه خود دانستم كه حقيقت اين موضوع را تبيين كنم و از اسباب شك و ترديد در اين زمينه پرده بردارم. به اين منظور از خداوند، طلب خير كردم و او نيز در مدينه منوره، كه بر آرميده اين ديار درود و صلوات باد، مرا به ديدن رؤيايى مفتخر ساخت. اين خواب را به اجازه شروع نگارش در اين موضوع تعبير كردم. در اين اثر، دقت، پژوهش و انصاف را سرلوحه كار كردم و به دور از تعصب، جانبدارى و هواى نفس،