38طبيعى است انسان‌هايى كه از ديگران محبت مى‌بينند، در مقابل سعى مى‌كنند به آنها محبت كنند. اين داد و ستد، صفا و صميميت را در جامعه برقرار مى‌كند. امام صادق (عليه السلام ) فرمود: «

حُسنُ الخُلُقِ مَجلَبَةٌ لِلمَوَدَّةِ » ¹؛ «اخلاق خوش جلب‌كننده دوستى است».

همچنين على (عليه السلام ) در حديثى مى‌فرمايد: «

مَا اسْتُجلِبَتِ المَحَبَّةُ بِمِثلِ السَّخاء والرِّفقِ وحُسنِ الخُلُقِ » ²؛ «هيچ‌چيزى محبت را مانند بخشش، مداراكردن با مردم و حسن خلق جلب نمى‌كند».

در روايتى ديگر اميرمؤمنان مى‌فرمايد: «

حُسنُ الخُلُقِ يُورِثُ المَحَبَّةَ وَيُؤَكِّدُ المَوَدَّةَ » ³؛ «حسن خلق محبت را ايجاد و دوستى را محكم مى‌كند».

خشم و شهوت، وصف حيوانى بود
مهرورزى، از معيارهاى ارزش آدمى و سرچشمه بسيارى از بزرگوارى‌هاست؛ زيرا آدمى با كاستن از خواسته‌هاى فردى و حيوانى خود، زمينه را براى گرايش به ارزش‌هاى والاى انسانى فراهم مى‌كند.

ب) آبادى شهرها

مقصود از تشكيل جامعه، تأمين مصالح و نيازهاى مادى و معنوى افراد است. اگر اين هدف تحقق يابد، جامعه‌اى صالح به‌وجود خواهد آمد. اين هدف در سايه آبادانى شهرها و روستاها محقق مى‌شود و از شرايط آبادانى، همدلى و عواطف متقابل است كه بايد بين افراد جامعه ترويج يابد. افراد جامعه بايد به يكديگر محبت بورزند، يكديگر را دوست بدارند و با روى خوش با يكديگر رفتار كنند. امام صادق (عليه السلام ) به هشام فرمود:

يا هِشامُ عَلَيكَ بالرِّفقِ فَاِنَّ الرِّفقَ يُمنٌ والخُرقَ شُؤمٌ انَّ الرِّفقَ وَالبِرَّ وَحُسنَ الخُلُقِ