34زيبايى به آن عمل مى‌دهد. يكى از اين اعمال، حسن خلق با بندگان خداست. آرى كسى كه با بندگان خدا با اخلاق پسنديده رفتار كند، خداوند هم سپاسگزار رفتار او خواهد بود. امام سجاد (عليه السلام ) از رسول‌خدا (صلى الله عليه و آله ) چنين روايت مى‌كند كه حضرت فرمود: «

ما يُوضَعُ في مِيزانِ امرِئٍ يَومَ القيامة افْضَل مِن حُسنِ الخُلْقِ » ¹؛ «روز قيامت در ترازوى اعمال انسان چيزى بهتر از حسن خلق قرار داده نمى‌شود».

به‌خصوص اگر حسن خلق با كسانى باشد كه با پروردگار عالم نسبت ويژه يافته‌اند و ميهمان خدا شناخته مى‌شوند. به اعتبارى، خوش‌رفتارى با ميهمان، خوش‌رفتارى با ميزبان است و احترام به ميهمان، احترام به صاحبخانه است. ازاين‌رو حسن خلق در سرزمين وحى اهميت دوچندان دارد.

5. حسن خلق از اخلاق انبيا (عليهم السلام )

انبيا براى جذب مردم به آموزه‌هاى الهى، مال دنيا نداشتند تا با بخشيدن آن دل‌هاى مردم را به دين خدا متمايل كنند. اما ثروت بى‌پايانى كه انبياى الهى از آن بهره‌مى‌بردند، اخلاق پسنديده بود كه هر انسان منصفى را به خود جذب مى‌كرد. امام صادق (عليه السلام ) فرمود: «

انَّ الصّبرَ وَالبِرَّ وَالحِلمَ وَحُسنَ الخُلُقِ مِنْ أخلاقِ الأنبياءِ » ²؛ «به‌درستى كه صبر و نيكى و بردبارى و اخلاق پسنديده از اخلاق انبياست».

آثار حسن خلق

آدمى مجموعۀ به‌هم‌آميخته‌اى است از جسم و جان يا ماده و معنا و خلاصه داراى دو جنبه است. حسن خلق تأمين‌كننده هر دو بخش از حيات انسان است. كسانى به سعادت واقعى مى‌رسند كه به‌طور همزمان، به حيات مادى و معنوى بپردازند و از هر