31ب) سعدبن عبادة، رييس خزرج 1؛
ج) قيسبن سعد 2؛
د) زبير 3؛
ه) شمارى از اصحاب كه به خانه على(ع) پناهنده شده بودند.
حضرت على(ع) و حضرت فاطمه عليهاالسلام نيز از كسانى بودند كه از بيعت با ابوبكر خوددارى كردند و بارها به چنينكارى زبان به اعتراض گشودند و ناخرسندى خود را در اينباره به صورتهاى مختلف ابراز كردند. گفتار اعتراضآميز حضرت على(ع) در خطبه «شقشقيه» و... و سخنان دردناك حضرت فاطمه عليهاالسلام در خطبۀ «فدكيه» نشاندهنده فرياد اعتراض اهل بيت پيامبر(ص) به ماجراى سقيفه است؛ اهل بيتى كه برپايه حديث ثقلين همتاى (عِدل) كتاب الهى و كشتى نجات و باب حِطه امت و امان امت از گمراهىاند. خوددارى اهل بيت عليهم السلام از بيعت، به اندازهاى بر ابوبكر گران آمد كه عمر را براى دعوت آنان به بيعت نزدشان فرستاد و او نيز براى درهم شكستن مقاومت آنان هيزم فراهم آورد و متأسفانه آنان را به سوزاندن خانه على(ع) 4 تهديد كرد. اين ماجرا با عبارتهاى گوناگون در منابع اهلسنت آمده است.
انصار نيز از بيعت با ابوبكر در آن روز خوددارى كردند و فرياد زدند ما با كسى جز على(ع) بيعت نمىكنيم. 5
خود ابوبكر نيز تصريح كرده كه بيعتش بر پايه مشاوره با امت و دقت نظر استوار نبوده است. ازاينرو وى در اوايل خلافت خود به پيشگاه امت چنين عذر آورد: « إنّ