160به نقد و بررسى ديدگاه اهل‌سنت و وهابيان درباره تحريف قرآن مى‌پردازد. نويسنده نخست با بررسى آيات و روايات و اقوال علماى شيعه اثبات مى‌كند كه قرآن هرگز تحريف نشده است. وى در بخش دوم به نقد و بررسى ديدگاه‌هاى چند تن از نويسندگان وهابى همچون ناصر القفارى، احسان الهى ظهير و محمد مال الله در زمينه تحريف قرآن پرداخته است.
456. سلفى‌گرى در بوته نقد، على اصغر رضوانى، 1390ش، 198ص، رقعى.
به بررسى تاريخ و عقايد فرقه ضاله و تفكر انحصارطلبانه وهابيت به‌ويژه نقد آراى وهابيت در زمينه زيارت و توسل مى‌پردازد. سلفيه مى‌گويند : بياييد با كنار گذاشتن همه مذاهب به سوى يگانه شدن رويم، اما با دستى ديگر، شمشير تكفير را مى‌كشند و با حذف ديگران از جامعه اسلامى و راندن آنان به جمع كفار، جامعه را به چند دسته تقسيم مى‌كنند. اين فرقه با ابن‌تيميه گسترش يافت و با محمد بن‌عبدالوهاب، دوباره جان گرفت. اين كتاب، در پى بررسى تاريخ پيدايى اين تفكر، همه ويژگى‌هاى عقايد اين فرقه را بازخوانى مى‌كند و به پرسش‌ها و شبهات آنان پاسخ مى‌دهد. تاريخ سلفى‌گرى، صفات الاهى از ديدگاه وهابيت، مبانى اعتقادى وهابيت، فتاوا و آراى وهابيان، عنوان مطالب و سرفصل‌هاى اين كتاب است.
457. سلمان العوده تواب عواد، جعفر سبحانى، 1387ش، 16ص، جيبى.
به نقد و رد برخى از عقايد سلمان العوده از شخصيت‌هاى برجسته وهابى مى‌پردازد. اين فرد وهابى زمانى از برخى از عقايد وهابيان برگشته بود، اما دوباره در آثار بعدى‌اش همان عقايد را به‌ويژه برضد اعتقادات شيعه مطرح كرد. آيت‌الله سبحانى در اين نوشتار به نقد رفتار و عقايد او پرداخته است.
458. شبهات و ايضاحات حول اصول الفقه للشيعة الامامية، جعفر سبحانى، 1387ش، 112ص، جيبى.
به بررسى تاريخ اصول فقه اماميه و برخى از شبهات اهل‌سنت در اين‌باره مى پردازد. اين متن پيش از اين در مجله پژوهش‌هاى اصولى، شماره 6، زمستان 1382شمسى منتشر شده بود.